Missiereis India – Dubai – Sri Lanka januari 2022

Tijdens onze datings periode spraken we veel over mogelijkheden om te reizen. Reizen is heerlijk en avontuurlijk. Backpacken in Thailand en Indonesië, tot met een hangmat door nationale parken in de USA. Voor we elkaar leerden kennen hebben we al veel landen gezien. Los van dat we nog veel van dit soort reizen willen maken, waren andere soort reizen het onderwerp van gesprek. Het leren kennen van Christenen wereld wijd, van elkaar leren, elkaar aanmoedigen en samen het evangelie en geloof in God en Jezus verder verspreiden.

Geen woorden maar daden is zo’n beetje ons motto. Na ons huwelijk eind oktober 2021 kwam er geen huwelijksreis, maar bereidden we onze eerste missie reis voor. Gijs had al missiereis ervaring in Azië, Arine kende de Aziatische landen alleen van vakanties. Drie landen in drie weken, volle dagen en veel mensen leren kennen, we gaan er gewoon voor!

Wat voor missie reis maak je naar Dubai? Een vraag die we regelmatig kregen. Het beeld dat mensen van Dubai hebben vooral luxe en veel geld. Niets is minder waar, we werden overweldigd door de massale en enorm grote stad. De andere kant van die luxe? De mensen die het bouwen. Zo’n 85% van de inwoners in Dubai zijn Indiërs, Pakistanis en Bangladeshis. Zij bouwen tegen een laag loon en slechte omstandigheden, de pracht en praal van de Emiraten. Ze kiezen hiervoor, omdat het inkomen in Dubai hoger is dan wat ze in hun thuisland kunnen verdienen. Ze verlaten hiervoor hun families en werken enorm hard voor de kostbare pan rijst voor thuis.

Christelijke missie is uitdagend in een streng Islamistisch land als Dubai. Het is er verboden om lokale Emirati te vertellen over andere godsdiensten. Echter is er voor migranten wel vrijheid van godsdienst. Een enorm missie werkveld dus. Voor migranten faciliteert de overheid de andere godsdiensten zelfs door kerken en gebedshuizen te bouwen. Hiervoor moet je dan wel ca een uur de woestijn in rijden.

We bezochten Christenen, kerken waar Gijs ook preekte en we kwamen bij de Christenen thuis. Het was een moeilijke tijd voor de migranten in het land, door Corona verloren veel mensen hun banen en daarmee het zo belangrijke inkomen voor de familie. Het was ons eerste bezoek, gefocust op het leren kennen van de lokale bevolking en waar nood financieel te ondersteunen. Samen met onze Indische vriend Anu, die deels in Dubai en deels in India woont en werkt als missionaris, bespraken we de toekomst en mogelijkheden om deze mensen verder te helpen. Het was ook via hem, dat we uitgenodigd werden op een Indische bruiloft in Dubai, waar we de mix in cultuur van heel dichtbij mee konden maken.

Een enorm land met zoveel inwoners, zoveel dorpen en steden, zoveel noden en zoveel cultuur. Naar schatting leeft zo’n 77% van de bevolking onder de armoedegrens. Daarbij worden er twee specifieke groepen enorm benadeeld. Wezen en weduwen. Wezen zijn enorm kwetsbaar en vrouwen worden dat zodra hun man overlijdt. Voor ons in de Westerse cultuur is de reden te bizar voor woorden. Een vrouw van wie de man overlijdt bracht blijkbaar enorm veel ongeluk. Het is haar schuld dat haar man kwam te overlijden. Daardoor wordt ze, volgens de cultuur, verstoten door haar familie, haar kinderen en de gemeenschap. Er is eigenlijk geen toekomst voor deze vrouwen. Dit alles bij elkaar bracht de vraag, waar kunnen we beginnen? Gelukkig zijn we niet de eerste missionarissen en werden we via ons netwerk evangelisten gekoppeld aan een lokaal predikant en evangelisten paar Vandan en Prasuna. Vanuit Hyderabad reizen ze iedere maand naar afgelegen dorpen, vertellen ze het evangelie, zoeken ze de mensen op in nood en voorzien ze in zoveel mogelijk basisbehoeften. We werden uitgenodigd, Gijs om te preken en lessen series te houden en Arine om zich te focussen op de vrouwen in de gemeenschap.

Ons doel van deze eerste reis was voornamelijk het leren kennen van de lokale (Christenen) gemeenschappen in Hyderabad. Een warmer welkom dan van de Church Of Christ Hyderabad, de kerk waar Vandan predikt, is denk ik niet mogelijk.

Gijs gaf een twee daagse Bijbelstudie met het thema ‘Het hart van een dienende leider’. Hiervoor kwamen totaal 40 leiders en predikanten samen om dit thema samen te bestuderen. Hiervoor reisden de meesten van ver, zelfs tot 850 km. In de avonden bezochten we kerken in de omgeving, waar Gijs ook voorging in Bijbelstudies en preken. Het thema daar was groeien in geloof en focus op de eeuwigheid.

Tijdens de eerste dagen in Hyderabad, werden we mee genomen om traditionele kleding te kopen. Er werd ons niet verteld waarom. We dachten dat het mogelijk wenselijk zou zijn als we er uit zouden zien als ieder ander, dus lieten ons de kleding van harte aanmeten. Toen we uiteindelijk bij een winkel stopten met een enorme raamsticker ‘bridal’, konden we het niet laten om toch maar te vragen waarom we daar precies waren. Wat bleek, trouwen is ook in India een enorm feest en nu wij pas getrouwd waren wilden ze dat graag ‘kleinschalig’ mee vieren. Op woensdag voor de geplande kerkdienst werden we in onze op maat gemaakte kleding gehesen en bleef iedereen na de dienst voor deel 2 van de avond, een traditioneel huwelijksfeest. Wat een bijzondere ervaring was dat, om nooit meer te vergeten! De foto’s spreken voor zich 😀

Op donderdag was het moment voor Arine om haar aller eerste les voor de vrouwen te geven. Presentaties voor grotere groepen waren bekend terrein, maar les geven vanuit de Bijbel is wel heel wat anders. Zeker toen we enkele dagen van te voren hoorden dat het tijdsframe 4 uren zou zijn, werd het extra spannend. Het was een bijzondere ervaring, gefocust op elkaar leren kennen voorbij de oppervlakte. Welke vrouw in de Bijbel is eem voorbeeld voor je en waarom? Wie in jouw geloofsleven inspireert je? Het is altijd afwachten hoe open mensen willen zijn, daarom was het extra bijzonder dat ze naar voren bleven komen en hun antwoorden die eigenlijk emotionele getuigenissen waren, wilden delen. De pauze? Die wilden ze graag overslaan. Vandan was verwonderd hoe open de vrouwen naar elkaar waren, waar ze dat absoluut niet gewoon zijn. Hoe aanmoedigend, als we elkaar dieper leren kennen doordat we stukje van ons diepere ik delen. De mogelijkheden om voor elkaar te zorgen en te helpen, in het geloof en daar buiten zijn dan zo veel meer! Vanwege de Indiase cultuur waarin vrouwen onderdanig moeten zijn aan mannen, was Arine haar boodschap gericht op het aanmoedigen van de vrouwen. De Bijbel enkel geleerd vanuit het mannen perspectief is maar een deel, ook het vrouwenperspectief is belangrijk om de boodschap in de Bijbel volledig te omvatten. De aanmoediging was dan ook voor de vrouwen, om hun eigen perspectief te delen en dat van de mannen aan te vullen. Dat ze zich volledig inzetten, in de kerk of daarbuiten, om een licht te zijn voor iedereen.

Na een super aanmoedigende jeugdmeeting, waarin opnieuw door veel mensen eerlijk, soms emotioneel werd gedeeld wat er diep van binnen afspeelde, werd het tijd om door te reizen naar onze volgende bestemming in India. Bangalore was het beginpunt voor de reis samen met onze leraar & mentor Jeremy Barrier. Zijn vader en opa waren al missionarissen in Azië en ook maakt hij, naast dat hij professor is aan een Christelijke universiteit, jaarlijks meerdere missie reizen. We moeten de dag na aankomst vroeg vertrekken, er zou namelijk een weekend lockdown komen in Bangalore, en we moesten voor 8 uur ’s ochtends over de grens zijn naar een andere staat. We bezochten een weeshuis, waar voor Corona zo’n 30 kinderen opgroeiden. Die kinderen zijn zo’n 15 jaar geleden binnen gekomen en groeiden met elkaar op tot ze de leeftijd hadden om te gaan studeren. In dit weeshuis was dus geen constante wisseling, maar werd zoveel als mogelijk een thuis gemaakt. Dat er nu geen nieuwe kinderen waren, is omdat weeshuizen vanwege corona niet allemaal door mochten gaan. Alle kinderen moesten worden ondergebracht in de dorpen waar ze vandaan kwamen en nog familie hadden. We hopen in de toekomst mee te kunnen werken in de weeshuizen en een verschil voor de kinderen te maken, al is het maar in de kleine dingen.

De volgende nachten sliepen we in een klein gebouw op een berg. Het houten bed had enkel een dunne deken als ‘matras’. Er waren overal beestjes en mieren, die je op ten duur niet meer voelde kriebelen. ’s Ochtends wakker worden met geluid van allerlei soorten vogels, genieten van koffie en een prachtig uitzicht over bergen en de zee! Oh ja, en zonder warm water redden wij ons ook heel goed. Overdag waren er door lokale Christenen opnieuw samenkomsten gepland in een nieuwe faciliteit dichtbij. Een prachtige plek, bedoeld voor mensen die tot rust willen komen, nood hebben en voor Christenen om samen te komen voor seminars en studies.

De laatste week van onze reis waren we in Sri Lanka. Reizen tijdens een corona golf, het is niet de vraag of het je zal belemmeren, maar vooral wanneer. Tot zo ver kwamen we er gelukkig heel goed van af, maar tijdens onze laatste dagen in India zijn we opgetrokken met mensen die achteraf corona bleken te hebben. Hierdoor hebben we ons geplande werk in Sri Lanka moeten afzeggen, hebben we ons voor de zekerheid zo min mogelijk tussen andere mensen begeven en zijn we vervroegd naar huis gevlogen. Wel hebben we lokale missionarissen kunnen ontmoeten en is de basis gelegd voor de volgende keer dat we daar weer kunnen zijn. En met de huidige situatie in Sri Lanka, is er veel te doen en te helpen. We gaan snel terug!